Naar vorige bladzijde

Bridgeweekend Nunspeet

31 oktober 2004


Vrijdagmiddag nadat ook Corrie was aangekomen,
hebben we de route richting Nunspeet genomen.
Naar het schijnt moet de natuur onderweg erg mooi zijn geweest,
maar niets van gezien, want we hadden puzzelfeest.

Ene A. (je weet wel die van C.) had zelf een cryptogram gemaakt,
wat moeilijk, maar niemand heeft gestaakt.
Wat te denken van de vraag over een warm putje in je lijf?
Er werd soms vreemd gedacht dat staat buiten kijf.
Lies gaf de moed al heel snel op en dacht 'mijn tijd zal het wel duren.
Ik ga slapen, laat de chauffeur maar lekker sturen'.
Haar hoofd zakte achterover en wat een geluid
bracht zij al snurkend uit.

In Nunspeet logeerden we op het landgoed 'Vennendal';
een prachtige locatie al zat je in het begin wat in de val.


Vooral Ma had wat problemen;
de vorige gast was zo leuk haar kamersleutel mee naar huis te nemen.
Verwezen zat Ma op een stoel te wachten
of ze nu eindelijk die sleutel eens brachten.

We kregen koffie met cake.
Dat smaakte wel zo aan het einde van de week.

Om 6 uur aan tafel voor een heerlijk diner,
we hadden dan ook trek voor twee.

Om 8 uur het bridgespel met steeds een wisselende partner op alle hoeken.
U begrijpt, dat was nogal eens zoeken.

We speelden om geld en dat wilden we wel,
we genoten van het toffe spel.
Maar ook boze blikken waren niet van de lucht,
met af en toe een diepe zucht.
Want al mag je dan eindelijk eens vreemd,
soms voelde je je toch wel wat ontheemd.
Maar heel gezellig brachten we de avond door
en daar doen we het toch uiteindelijk voor.


De andere dag, na een heerlijk ontbijt,
waren we klaar voor veel jolijt.
In groepjes van 4 werden we het bos ingestuurd.
We hadden als groep allemaal een naam gekregen.
Zoals o.a. Ollebollen, Piggelmee kweet niet wat, en niemand was ermee verlegen.

Het weer was prima en de stemming OK.
Iedereen deed dan ook gezellig mee.
Van wat we vonden moest een werkstuk worden gemaakt
en alweer met puzzels onze hersens gekraakt.

Nadat we dit alles hadden volbracht,
werden we in de filmzaal verwacht.
De film ging over een hert en een ree,
daarna gezellig naar de High thee.
We kwamen wat op verhaal
in de prachtige herfstzaal.

Plots echter was daar een verschijning in zwart:
twee nonnen, echt een paar apart.
Doodstil werd het in de zaal,
want de nonnen deden hun verhaal.
Ze lieten uiteindelijk zelfs hun benen zien.
Nou nonnen, jullie krijgen van ons een tien.

Voor de uitleg van de puzzeltocht op naar de bridgezaal
en ook hier geen tijd om te komen op verhaal.


Alle groepen hadden een lied gemaakt en brachten dat in woord en beeld,
en wat werd er fantastisch gespeeld.
De groep die won
was bijzonder in het achtergrond gegrom.
Het deed ons denken aan de ree en het hert,
wat verleidelijk dat geburl van die Gert.

Al schrijvende eiste het gedicht wat aanpassingen,
want ene Aart zorgde voor verrassingen.
En laten we eerlijk zijn vrouwen zo vroeg in de morgen,
zorgen ook dan de mannen voor de nodige zorgen.
Want Aart was weg om te wandelen in het bos,
om 11 uur nog niet terug en u begrijpt de beer was los.
Na wat overleg sprong Dik op het wiel,
maar net als Aart zonder zijn mobiel.

Alles kwam gelukkig goed aan z'n kant
en na wat klappen zaten Jannie en Aart toch weer hand in hand.
Grote taferelen
schijnen zich ook 's nachts in de bar af te spelen.
Er wordt zelfs gespeculeerd
dat er iemand is gevisiteerd.
Hoe dat zo is gekomen,
hebben we nog niet vernomen.
Zo in de wandelgangen
blijft er toch wel het één en ander hangen.
Een echtpaar met in de naam een "S",
sneed over de tafel zonder mes.
Even was de stilte om te snijden,
dat is soms nu eenmaal niet te vermijden.
Maar al snel zagen ze weer tussen de bomen het bos
en liep het verder wel weer los.
Het mooie echter wat gebeurt in zo'n korte tijd
is toch zeker de saamhorigheid.
En als alle spellen zijn gespeeld,
weten we, we hebben onze hand niet overspeeld.
Het was opnieuw geweldig georganiseerd
en met groot applaus worden jullie dan ook geëerd!


De winnares van 2004 (ook de maker van dit gedicht)
Marry Nasveld

Naar vorige bladzijde